In 1986 werd het Oosterhoutse magneetbandenbedrijf PDM sponsor van een veelbelovende wielerploeg, waarin internationale toprenners zes jaar lang de grote koersen, zoals de Rondes van Frankrijk, Zwitserland en Spanje, zouden domineren.
De eerste namen die zich aan de ploeg van PDM-Concorde verbonden waren Gerrie Kneteman, Steven Rooks en Pedro Delgado. Maar ook andere grote namen verbonden zich aan deze wereldploeg, zoals: Greg Lemond, Sean Kelly, Raul Alcala, Adrie van der Poel, Erik Breukink en Jean Paul van Poppel. Ze reden op fietsen van het merk Concorde.
1988 was een wonderjaar voor PDM. Vooral Steven Rooks en Gert-Jan Theunisse waren in topvorm. Samen stampten ze in dat jaar de Alpe d’Huez op en eindigden deze iconische etappe als eerste en tweede. Steven Rooks eindigde dat jaar als tweede in het eindklassement van de Tour de France. Adrie van der Poel won Luik-Bastenaken-Luik.
Die wereldberoemde renners kwamen regelmatig over de vloer van PDM in Oosterhout, bijvoorbeeld als de nieuwe ploeg gepresenteerd werd. Dan stonden de gitzwarte rennersbus en ploegleiderswagen opvallend te ‘shinen’ aan de Bredaseweg.
Kees Keulemans werkte in die tijd bij PDM aan de Bredaseweg en hij herinnert zich de bezoeken van de PDM-ploegen nog goed: “Ze kwamen regelmatig naar Oosterhout. Dat was me wat, want dan stond heel de Bredaseweg vol met bussen en auto’s. Het waren natuurlijk beroemdheden die renners. En in de kantine zaten wij gewoon aan tafel met ze te praten.”
De PDM-wielerploeg werd – zeker voor die tijd – uiterst professioneel begeleid en voerde een groot aantal innovaties door. In de bus waren fauteuils, massagetafels, een douche en televisie aanwezig. De medische begeleiding van de renners was in handen van een arts. Uiteindelijk was het die arts die er voor zorgde dat PDM uit de wielrennerij stapte. In de Tour de France van 1991 moesten alle renners van PDM afstappen vanwege een bacteriële infectie. Het incident ging bekend staan als de ‘Intralipid’-affaire. Omdat nooit aangetoond is dat het middel de oorzaak was, bleef altijd de geur van doping rondom de ploeg hangen.
In 1992, trok sponsor PDM zich uit de wielerwereld terug en een jaar later zou het magneetbandenbedrijf zelf failliet gaan. Twintig jaar daarna werd officieel bekend dat doping in de wielersport zeker niet aan de PDM-ploeg voorbij was gegaan. In het topjaar 1988 bleken er nogal wat stimulerende steroïdeninjecties en bloeddoping op het menu van de renners te staan.
