In de jaren vijftig en zestig was er in Nederland een groot te kort aan woningen. Jonge mensen bleven daardoor heel lang thuis bij hun ouders wonen. Philips had daar z’n eigen oplossing voor: het bedrijf bouwde huizen voor z’n personeel. Bij Eindhoven had Philips al tussen 1910 en 1923 een compleet dorp gebouwd: Philipsdorp. Het bestaat nog steeds en is onderdeel van het stadsdeel Strijp.

Philips vond het belangrijk dat zijn personeel in een gezonde woning woonde, met een moestuin en op korte afstand van het werk. Voor de werknemers werden voorzieningen als bedrijfswinkels, een broodfabriek, een badhuis, scholen, sportvelden en muziekverenigingen in het dorp gevestigd. Het fabrieksdorp moest een complete leefgemeenschap vormen.

Ook in Oosterhout zorgde Philips voor woningen voor het personeel. Ze werden vooral gebouwd in de Besterd: Tempelierstraat,  Sint Maartenstraat, Van Oldenbarneveldtstraat en in de Molenstraat. Tussen de Slotlaan en de Bouwlingstraat bouwde Philips wat duurdere huizen voor het kaderpersoneel. In de volksmond heette deze wat chiquere wijk: De Jambuurt.

Wilde een personeelslid van Philips een woning kopen, dan kon er tegen een lage rente een hypotheek geregeld worden via het Industrieel Assurantie Kantoor (IAK). Men moest zelf twintig procent van de koopprijs inleggen.