Joy Boelaars (later Rijnders) werkte van1972 tot 1978 bij Philips Magneetband. De foto waarop ze als jongedame achter haar bureau zit moet genomen zijn op een feestelijke dag. Mogelijk toen het nieuwe gebouw van de magneetbandenfabriek in gebruik genomen werd (in 1977). Joy werd voor de gelegenheid ‘versierd’ met magneetbanden.
Joy vertelt: “Via het uitzendbureau Raad en Daad ben ik in mei 1972 bij de Magneetbandfabriek in Oosterhout begonnen op de afdeling administratie. Dat beviel goed, voor zowel hen als voor mij, dat ik er een vaste kon baan krijgen. Ik woonde om de hoek van de Molenstraat in de Julianalaan dus lekker dichtbij en ik kon ’t lopen.”
“Ik heb op diverse afdelingen gewerkt o.a. bij de heer Slabber die in zijn vrije tijd zwemcoach was voor de zwemploeg die naar de Olympische Spelen gingen in München. Daar werd op 5 september 1972 die gruwelijke aanslag gepleegd. Palestijnse terroristen gijzelden elf Israëlische atleten en coaches in het Olympische dorp. De heer Slabber is daarna teruggekomen met een groot trauma. Ik moest hier aan denken omdat er sinds 53 jaar nog niets is veranderd wat dat betreft.”
“In 1973, ook het jaar waarin ik getrouwd ben, kon ik als afdelingssecretaresse gaan werken op de afdeling Ontwikkeling. Mijn baas was dr. Jouwersma die een paar jaar later met pensioen is gegaan. In had ik ’t geweldig naar mijn zin. De baas was vaak op reis, iedereen vloog in die tijd businessclass overal en nergens naar toe.”
“Mijn kantoortje was een soort van koffiecorner waar ook gratis sigaretten lagen, dus de hele dag aanloop en supergezellig, toen heette dat ‘beregezellig’. Vooral met de heer Jan de Haan uit Eindhoven, Willie Lux, Pauke de Laat, dhr. Huisman.
Dat was een mooie tijd, maar toen kwam mijn nieuwe baas dr. ir. Aad van der Giessen en was het gedaan met de pret. Er moest gewerkt worden. Hij kwam van het Nat-Lab uit Waalre (Natuurkundig Laboratorium). Hele dagen waren er vergaderingen en bezoek van BASF, 3M en Dupont. Daar is uiteindelijk de samenwerking met Dupont uit voortgekomen en werd de naam Magneetbandfabriek gewijzigd in PDM.”
“In 1978 was ik zwanger en ik wilde na mijn zwangerschap graag parttime gaan werken maar dat was niet mogelijk gezien ‘het belang’ (not) van mijn functie. Ze wilden gewoon geen parttime krachten toentertijd, dus na de geboorte van mijn zoon ben ik teruggekomen, niet in deze functie, maar wederom via het uitzendbureau en waar ze me maar konden gebruiken.”
“Wat ik ook wel wil benoemen zijn de mensen die ik daar heb leren kennen en die gestorven zijn o.a. het meest verdrietige: Anja, een meisje van 19 jaar. Zij was nog maar heel kort in dienst toen ze door een dronken automobilist werd doodgereden. Igor Grimpe, een man van 35, 36 jaar die een hersenbloeding kreeg en stierf. Harm Jan Groen in de 40, mijn grote vriendin Els Bleumers 59 jaar, Geertje, Dorien van Gils, Willie Lux, Pauke de Laat.”
“Ik heb er heel graag gewerkt en kijk er met plezier op terug. Ik sport ook al jaren bij K-fitness dus ben iedere week te vinden in De Gecroonde Bel het mooiste gebouw van Oosterhout (naar mijn bescheiden mening).”
